مادرم

رایان عزیزم مینویسم. برای. تومادراین روزهاعجیب سردرگمم کاش میتونستی کمکم کنی وراهنماییم کنی نمیدونم چمه مادرولی خیلی ذهنم درگیره. نمیدونم اززندگیم چی میخوام خیلی نگرانم نگران برای ایندت نگران برای روزهای عمرم که گذشته واونی که ارزوشوداشتم نشدم من الان تواین سنم به این رسیدم که چی بدست اوردم من نتونستم تحصیلاتموتموم کنم واین منوسخت عذاب میده ترس دارم روزی بامادری بیسوادمواجه بشی  نمیدونم چرانمیتونم به خودم افتخارکنم خیلی دلم گرفته این روزها نمیدونم هدفم چیه زندگیم مانندیه کلاف گره خورده من نمیدونم بایدازکجاشروع کنم به بازکردنش امیدوارم روزی برسه ومن به این متنم بخندم وبگم چه ترس بیخودی داشتم 

زندگی روانه جاریست 

میرودومیگذرد

ولی کاش هم سرعتم راهماننداین رودروان دنبال میکردم